NVMP-Nieuwsflits
Oproep op Internationale Vredesdag: noem bezit kernwapens misdaad tegen de mensheid
Beste NVMP-leden, begunstigers en vrienden,
Zaterdag 21 september sloten wij de Vredesweek af met een geslaagde manifestatie in Amsterdam en oud-NVMP bestuurslid Bert Sweerts zag zijn artikel geplaatst op de Opinie-pagina van de Volkskrant.
Ruim 100 aanwezigen zorgden afgelopen zaterdag op de Internationale Dag van de Vrede voor een geslaagde Vredemanifestatie bij het Monument op de Dam. Peace Now, Stop bewapening en begin met praten, was de gedeelde boodschap.
Ook de gesprekken na afloop waren stimulerend. Altijd goed om uit te leggen waarom Artsen voor vrede en tegen kernwapens zijn.
Opinie Volkskrant
Oproep op Internationale Vredesdag:
noem bezit kernwapens misdaad tegen de mensheid
Met kernwapens valt geen oorlog te winnen, wel een wereld te verliezen. Niettemin is het proces van de ontmanteling van kernwapens, met name onder druk van de Verenigde Staten, gestopt.
Bert Sweerts voormalig pastor en voormalig bestuurslid van de NVMP-Artsen voor vrede.
Sinds 1981 staat 21 september officieel te boek als Internationale Dag van de Vrede. Een dag die in Nederland jaarlijks zonder veel vlagvertoon en haast onopgemerkt voorbijgaat. En toch. In 1986 kwamen Gorbatsjov en Reagan namens de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten overeen duizenden kernwapens te ontmantelen. Een proces dat in de loop van de jaren knarsend tot stilstand lijkt gekomen.
In 1991 viel de Berlijnse Muur en dat betekende het einde van de Koude Oorlog. Nog weer later drong bij wereldleiders het besef door dat een oorlog niet te winnen viel met kernwapens. Want indien gebruikt zouden ze iedereen vernietigen zonder onderscheid, vriend en vijand. Daarmee verloren kernwapens hun primaire functie.
Als wapen mogen kernwapens nu in de praktijk dan wel onbruikbaar zijn, ze behielden een andere functie: nucleaire wapens verschaffen een staat macht en prestige. Landen die het zich konden veroorloven, gingen dus kernwapens produceren. Onder het voorwendsel dat ze die wapens nodig hebben voor hun eigen veiligheid. In werkelijkheid om status en invloed te verwerven.
Als je kernwapens hebt, dwing je misschien geen respect af, er wordt wel rekening met je gehouden. Want als effectief wapen onbruikbaar vormen kernwapens de potentiële lont voor een mondiaal armageddon.
Verzet
Daartegen kwam internationaal verzet op gang. Onder de naam ICAN (International Campaign to Abolish Nuclear Weapons) verenigde zich een heel diverse groep mensen en organisaties met moreel gezag of moreel besef: slachtoffers van de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki en van de kernproeven in de loop der jaren, burgemeesters, artiesten, kerkleiders, wetenschappers, schrijvers, topsporters, gezondheidswerkers, influencers, klimaatactivisten en vooral: gewone mensen.
ICAN heeft de stemlozen en de machtelozen een stem gegeven. Dat culmineerde in 2017 in The Treaty on the Prohibition of Nuclear Weapons, het verdrag inzake het verbod op kernwapens. Kernwapens zijn vanaf nu niet alleen onbruikbaar maar ook ontoelaatbaar, ze moeten verboden worden.
Op dit moment hebben zo’n zeventig landen het verdrag inzake het verbod op kernwapens geratificeerd. Voor het merendeel zijn dat landen die te arm zijn om zich te verdedigen en dus alle belang hebben bij dit verdrag. Want wie zou zich om hun veiligheid bekommeren? Oostenrijk, Kazachstan en Zuid-Afrika vormen de uitzondering. Zij hadden het lef om voor hun overtuiging uit te komen.
En niet verwonderlijk dat geen enkele kernwapenstaat het verdrag heeft ondertekend. Ze denken daarmee aan prestige en invloed in te boeten.
Atoomparaplu
Toch nerveus geworden hebben ze, de VS voorop, alle landen die onder hun atoomparaplu schuilen, via diplomatieke kanalen geïntimideerd om zelfs maar de geringste neiging tot erkenning van het verdrag te onderdrukken. Een bijzondere vorm van een grensoverschrijdend verdrag die tot nog toe niet aangeklaagd wordt maar behendig onder het tapijt geveegd.
De VS, ongeacht wie daar president is, wil als de betwiste nummer 1 in de internationale pikorde zijn positie niet verliezen en investeert miljarden, meer dan welk land ook, in de uitbreiding, innovatie en ‘gebruiksvriendelijkheid’ van onder andere kernwapens, daarin ruimhartig gesteund door de internationale wapenlobby. De tientallen, vaak arme landen die zich geen kernwapens kunnen veroorloven, tellen niet mee.
Slippendragers
Landen die, zoals Nederland, bescherming zoeken onder de atoomparaplu van kernwapenstaten, verhogen daarmee niet zoals ze beweren hun veiligheid, maar erkennen als slippendragers en lakeien de status van een kernwapenstaat.
Het heeft meer dan twee eeuwen aan actie gevraagd voordat slavernij uiteindelijk erkend werd als misdaad tegen de menselijkheid. Het is de hoogste tijd dat tachtig jaar na de eerste atoombom ook het bezit van kernwapens als misdaad tegen de mensheid wordt gekwalificeerd.
Met die eis moeten we politici onder druk zetten. En niemand kan daarbij gemist worden. Het gaat om de toekomst van onze aarde: one world or no world. Toch?